Masjid Istiqlal (Onafhankelijkheids Moskee)

Istiqlal-moskee of Masjid Istiqlal (Onafhankelijkheids Moskee) staat in Jakarta.
Deze moskee in Indonesië is de grootste moskee in Zuidoost-Azië.

Deze nationale moskee van Indonesië werd gebouwd om de Indonesische onafhankelijkheid te herdenken en de naam “Istiqlal”,
is een Arabisch woord voor “onafhankelijkheid” .
De moskee werd geopend voor het publiek op 22 februari 1978.
De moskee ligt naast de Merdeka-plein en de kathedraal van Jakarta.

Na de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog 1945-1949, gevolgd door de erkenning van de Indonesische onafhankelijkheid
uit Nederland in 1949, was er een groeiende idee om een nationale moskee voor de nieuwe republiek,
ie de grootste moslimbevolking ter wereld had te bouwen.
Het idee van de bouw van een grote Indonesische nationale moskee werd gelanceerd door Wahid Hasyim, Indonesië’s
eerste minister van religies zaken,en Anwar Cokroaminoto, later benoemd tot voorzitter van de Masjid Istiqlal Foundation.
De commissie voor de bouw van de Istiqlal-moskee, onder leiding van Cokroaminoto, werd opgericht in 1953.
Hij stelde het idee van een nationale moskee voor aan de Indonesische president Soekarno, die het idee verwelkomde en later
hielp hij om toezicht te houden op de bouw van de moskee.
In 1954 benoemde de commissie Soekarno technische chief supervisor.

Verschillende locaties werden voorgesteld; Mohammed Hatta, de Indonesische vice-president,
stelde voor dat de moskee gebouwd moet worden in de buurt van woonwijken aan Thamrinlaan, op een perceel waar de
Hotel Indonesia zich vandaag bevindt.Maar Soekarno drong erop aan dat een nationale moskee zich in de buurt van het
belangrijkste plein van de natie moest liggen , in de buurt van het Merdeka-paleis.

Dit is in overeenstemming met de Javaanse traditie dat de Kraton (paleis van de koning) en Masjid Agung (grote moskee)
zich in de buurt van het alun-alun (main Javaanse stad plein) moest bevinden, wat betekent dat het moest zijn in de buurt van
Merdeka-plein.
Soekarno drong er ook op aan dat de nationale moskee gebouwd moest worden in de buurt van Jakarta Cathedral
en Immanuel Kerk, wat een religieuze harmonie en tolerantie vormde om dit te symboliseren zoals gepromoot in
Pancasila* (de Indonesische nationale filosofie en de vijf principes die de filosofische grondslag van de
Indonesische natie vormen).Later werd besloten dat de nationale moskee zou worden gebouwd in het Wilhelmina park,
tegenover de voorkant van de kathedraal van Jakarta. Om plaats te maken voor de moskee, werd de Citadel Prins Frederik,
gebouwd in 1837,gesloopt.
Op vertoon van religieuze tolerantie, tijdens de grote christelijke feesten zoals Kerstmis, bied
Istiqlal-moskee parkeerplaatsen aan voor gelovigen van de nabijgelegen kathedraal van Jakarta.

Sukarno volgde actief de planning en bouw van de moskee, ook zijnde als voorzitter van de jury voor de moskee ontwerp wedstrijd gehouden in 1955.
Deze werd gewonnen door Frederich Silaban, een christelijke architect uit Noord-Sumatra, hij diende het design in met als
thema “Ketuhanan” ( Nederlands : “Goddelijkheid”)
De eerste steen werd gelegd door Soekarno op 24 augustus 1961 , de bouw duurde 17 jaar.
President Soeharto huldigde de nationale moskee in op 22 februari 1978.
Vanaf 2013 is het de grootste moskee in de regio Zuidoost-Azië, met een capaciteit van meer dan 120.000 personen.

De moskee heeft zeven ingangen, en al de zeven poorten zijn vernoemd naar Al-Asmaul-Husna, de namen van God in de islam.
Het getal zeven staat voor de zeven hemelen in de islamitische kosmologie.
De woedoe (wassing) fonteinen zijn op de begane grond, terwijl de belangrijkste gebedsruimte en de belangrijkste binnenplaats zich op op de eerste verdieping bevinden.
Het gebouw bestaat uit twee met elkaar verbonden rechthoekige structuren , de hoofdstructuur en de kleinere secundaire structuur.
De kleinere dient als hoofdingang evenals de trappen en gebedsruimtes.
De rechthoekige belangrijkste gebedsruimte gebouw is bedekt door een 45-meter diameter centrale koepelvormig , het nummer “45” staat symbool voor de
1945 Proclamatie van de Indonesische onafhankelijkheid.
De belangrijkste koepel is versierd met een roestvrij stalen hoogtepunt in de vorm van een halve maan en ster, het symbool van de islam.
De kleinere secundaire koepel is ook versierd met een roestvrij stalen hoogtepunt met de naam van Allah (God) in de islamitische kalligrafie.

De koepel wordt ondersteund door twaalf ronde zuilen, en de gebedsruimte is omgeven door rechthoekige pijlers die  vier niveaus van balkons dragen.
Twaalf columns vertegenwoordigen de verjaardag van de islamitische profeet Mohammed in de 12e Rabi ‘al-Awwal.
De begane grond en de vier niveaus van balkons vormen vijf verdiepingen in totaal. De nummer “5” staat voor de vijf zuilen van de islam en ook de Pancasila,
trappenhuizen op de hoeken van het gebouw geven toegang tot alle vloeren .
De grote zaal is bereikbaar via een ingang bedekt door een koepel 8 meter in diameter, de nummer 8 symboliseert augustus, de maand van de Indonesische
onafhankelijkheid.
Het interieur is minimalistisch en eenvoudig , met een minimum van roestvrij staal geometrische ornamenten.
De 12 kolommen zijn bedekt met roestvrij staal. Op de belangrijkste muur op qibla is er een mihrab en minbar in het centrum.
Op de belangrijkste muur, is er een grote metaalbewerking in Arabische kalligrafie, de spelling van de naam van Allah aan de rechterzijde en Mohammed
aan de linkerkant, en ook is er  kalligrafie van Surah Thaha in het centrum met vers 14.
De metaalbewerking, roestvrijstalen bedekkingen en ornamenten werden geïmporteerd uit Duitsland.
Oorspronkelijk, zoals in het Nationaal Monument in de buurt, werd het geplande witte marmer uit Italië geïmporteerd.
Maar om kosten te besparen en de lokale marmer industrie te ondersteunen, werd later besloten dat het witte marmer uit de Tulungagung marmergroeven werden
gehaald van Oost-Java.

 De hoofdstructuur is direct verbonden met de arcades ( bogen ) die zijn verspreid over de grote binnenplaats.
De arcades sluiten het hoofdgebouw met een minaret in de zuidelijke hoek.
In tegenstelling tot veel Arabisch, Perzisch, Turks en Indiase moskeeën met
meerdere minaretten, heeft de Istiqlal-moskee een minaret van de goddelijke eenheid om God te symboliseren.
Het is 66,66 m hoog om de 6666 verzen symboliseren in de Koran.
De 30-meter hoge roestvrijstalen hoogtepunt op de top van de minaret staat symbool voor de 30 Juz ‘van de Koran.
Aan de zuidzijde in de buurt van de minaret is er ook een grote bedug (grote houten trommel gemaakt van koe huid).
Net als de hele islamitische wereld, maken van oudsher moslims in Indonesië gebruik van de trommel met de Adhan (oproep tot het gebed).
De moskee kantoren, evenementenzaal en madrasah bevinden zich op de begane grond.
De moskee biedt faciliteiten voor sociale en culturele activiteiten.

In de zuidwestelijke hoek van de tuin rondom de moskee, is er een groot zwembad en een grote fontein die het water 45 meter hoog spuit.
De fontein werkt alleen op vrijdagen tijdens de gemeentezang salat en tijdens de islamitische feestdagen zoals Eid ul-Fitr en Eid ul-Adha.
De rivier , de Ciliwung stroomt langs de moskee complex  via de oostelijke kant van de moskee.

Sommige moslims in Indonesië vonden de koepel en minaret structuur van de Istiqlal te modern en te veel in Arabische stijl.
Zij beschouwden de architectuur als zijnde niet in harmonie met de islamitische cultuur en architectuur in Indonesië.
Als tegen reactie, begon ex-president Soeharto een initiatief om meer moskeeën van de Javaanse triple-dak ontwerp te construeren.

De Amerikaanse president Barack Obama en First Lady Michelle Obama bezochten met de Grote Imam Kyai al-Hajj Ali Musthafa Ya’qoeb
de Istiqlal-moskee, op 10 november 2010.

Naar aanleiding van de Amerikaanse president Barack Obama en zijn vrouw’s bezoek aan de Istiqal moskee in november 2010,
komen ongeveer 20 bezoekers per dag naar de moskee voor een tour .
Onder de buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders die Istiqlal-moskee hebben bezocht zijn de voormalige Amerikaanse president Bill Clinton ,
Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad , voormalige Libische leider Muammar Kadhafi , Prins Charles van het Verenigd Koninkrijk ,Li Yuanchao, vice-voorzitter van
de Communistische Partij van China , President van Chili Sebastián Piñera , Heinz Fischer, de president van Oostenrijk ,
Jens Stoltenberg, de premier van Noorwegen, en de Duitse kanselier Angela Merkel in 2012.

Istiqlal-moskee heeft een Grote Imam, een adjunct Grote Imam, en zeven imams.
Met ingang van 2016 is de Grote Imam voormalig vice-minister van Religieuze Zaken (2011-2014), Nasaruddin Umar.
De voorzitter van de Istiqlal-moskee is de voormalige Indonesische ambassadeur in Syrië (2006-2010), Muhammad Muzammil Basyuni.
Vorige Grote Imams omvatten Zaini Miftah (1970-1980), Mukhtar Nasir (1980-2004), Nasrullah Djamaluddin (2004-2005) en Ali Mustafa Yaqub (2005-2015).
De huidige plaatsvervangend Grote Imam is Al Hajj Syarifuddin Muhammad, voormalig voorzitter van de Indonesische Hafiz Assosication.

Er zijn zeven andere imams die de dagelijkse gebeden in de moskee te leiden.

Onze ervaring :

We werden gastvrij ontvangen zoals dat overal gebeurd in Indonesie.
Voordat we onze entree mochten maken in deze ongelooflijke grote moskee moesten we onze schoenen en/of slippers uitdoen die wij konden opbergen
in een open kast of gewoon voor de deur.
Binnen gekomen was het ondanks de hele grote drukte van heel veel mensen , rustig , men begeleide ons naar een kantoortje waar wij , vrouwen een kimono aan kregen.
De mannen konden gewoon naar binnen ,eenmaal binnengekomen naar een aantal trappen te hebben gelopen treffen we een een inmens grote zaal waar men bid , slaapt en eet.
Kinderen spelen overal maar zijn veelal bij de vrouwen die gescheiden zitten van de mannen door een een laag hekje,ze kunnen elkaar gewoon zien en gewoon met elkaar praten.
Soms zie je stelletjes heerlijk met elkaar praten ,het is een oase van rust binnen maar zeer indrukwekkend , zo groot , zo mooi gebouwd ,
je voelt je als mens zijnde zeer klein.
De koepel is prachtig om te zien , de pilaren zijn enorm.
Naar een half uur te hebben rondgelopen en foto’s te hebben gemaakt , wat absoluut mag besluiten wij weer verder te gaan.

Onze conclusie : Een prachtige , enorme moskee waar men bid , samenkomt , weeskinderen opvangt , eet en slaapt.
Waar het harmonieus is en iedereen toe laat om de moskee te bezichtigen wat ook echt een bezichtiging waard is !