Erevelden

Klik op de foto’s om deze te vergroten

Wanneer ik in Indonesië ben en dan met name op Java , ga ik altijd met mijn vrouw naar het graf van haar opa.
Haar opa ligt in Bandung op het ereveld Pandu.
De laatste keer dat zij hier geweest was , was 16 jaar geleden, 16 lange jaren dat ik en mijn vrouw het geboorteland van onze ouders , grootouders en voorouders niet konden bezoeken.
De chauffeur bracht ons naar de begraafplaats.
Aangekomen was er helemaal niemand , dachten wij.
Het vreemde was toen wij daar aan kwamen , kwam alles terug bij mijn vrouw en eigenlijk wist zij nog wel waar haar opa een plaatsje had gekregen op dit prachtig onderhouden EREVELD.

We drukten op de bel en enige minuten wachten kwam de wachter van de begraafplaats eraan op zijn brommertje.
De beste man keek haar aan en zei : ,, Jij komt voor meneer H.Oltmans “ ????
Hoe kon hij dat nu weten maar dat werd snel opgehelderd….
Jij was hier jaren geleden ook…je ouders waren ook geweest op dezelfde dag , alleen vroeg in de ochtend.
Jij komt een bezoekje brengen aan je opa…
Verbaasd en totaal overdonderd dat hij dit nog wist liepen we richting graf.
Elke keer raakt het ons…al die witte kruizen , allemaal in 1 lijn , prachtig gras , keurig netjes onderhouden en schoon.
Mijn vrouw schreef dit stukje ;
Ik heb mijn opa nooit gekend , ik weet alleen uit verhalen hoe hij was geweest en hoe hij aan zijn einde was gekomen en toch doet het me meer dan ik verwacht had , al knielend bloemen bij zijn graf geplaatst en een gebedje gedaan voelde ik toch langzaam de tranen komen.
Tja hoe je het wend of keert hier ligt mijn opa , mijn geschiedenis , mijn bloed.

Wanneer we weglopen na enkele foto’s te hebben gemaakt zie ik aan mijn vrouw dat ze ontdaan is en verdrietig.
Mijn opa is overleden tijdens de aanleg van de Birmaspoorlijn* , hopelijk kunnen ik en mijn vrouw dit ook eens bezoeken.
Arnold

Dit wil Nederland wegdoen ? Geen geld meer in stoppen ? Dit kan en mag niet gebeuren.
Omdat SID vind dat er te weinig aandacht aan wordt besteed gaat deze pagina over EREVELDEN en hoe het we het met zijn allen kunnen behouden uit RESPECT voor de overledenen.

Op de erevelden ziet u altijd verschillende graftekens,wat dit betekend kunt u zien op onderstaande foto.

EREVELD PANDU

Ereveld Pandu werd op 7 maart 1948 ingewijd,tijdens die plechtigheid werd herdacht dat 6 jaren daarvoor op dezelfde datum de Tjiaterstelling was gevallen en de capitulatie van Nederlands-Indie had plaatsgevonden.Bij deze inwijding werden tevens 14 stoffelijke overschotten van in de Tjiaterstelling gesneuvelde millitairen herbegraven.
Op dit ereveld rusten niet alleen de militairen van het Koninklijke Nederlands Indische leger ( KNIL) die omkwamen in de strijd tegen de Japanners maar ook vele burgers uit de interneringskampen in en rond Bandung.
Ook in de zeer onrustige tijd na de capitulatie waren er vele slachtoffers zowel burgers als millitairen.
Op de 7 Nederlanse erevelden op Java liggen bijna 25.000 slachtoffers van de strijd in Nederlands-Indie begraven zowel millitairen als burgers.

Oorspronkelijk lagen hun graven op 22 erevelden verspreid over de hele archipel.Tussen 1946 en 1950 werden deze aangelegd door de legergravendienst van het KNIL.
Na de soevereiniteitsoverdracht werden in de jaren zestig op verzoek van de Indonesische regering de graven geconcentreerd op het eiland Java.Op het ereveld Pandu vonden in de jaren zestig herbegravingen plaats van de stoffelijke resten van de oorlogsslachtoffers afkomstig van de erevelden
Muntok ( 190060 )
Palembang ( 1967 )
Makassar ( 1968 )
Op dit ereveld liggen nu meer dan 4.000 oorlogsslachtoffers begraven.

Taman Makam Kehormatan Belanda
Jl.Pandu 32
Bandung 401731

EREVELD CHANDI , SEMARANG 

Dit ereveld is aangelegd door Nederlandse militairen van de T-Brigade die op 12 maart 1946 aan land kwam. Op dit ereveld zijn uitsluitend Nederlandse gesneuvelde militairen begraven. Oorspronkelijk was de bedoeling van dit ereveld om er alleen gesneuvelde militairen uit de oorlog in Midden-Java te begraven. Uiteindelijk zijn er ook soldaten uit de Tweede Wereldoorlog bij begraven. Er liggen meer dan 1.000 graven en er worden nog regelmatig soldaten bijbegraven zodra de locatie van hun veldgraf bekend is.

Na 2 keer te hebben aangebeld kwam er een vriendelijke man aangelopen in tenue.
We vroegen beleefd of we binnen mochten komen om foto’s te maken voor SID.
De vriendelijke man liet ons binnen en bracht ons naar een afkapping waar wat stoelen en een tafel waren met een registerkast.
Alle erevelden stonden netjes in mappen.We kregen wat te drinken en na een donatie te hebben gegeven aan het ereveld Chandi stonden we op om de foto’s maken.
Ook dit ereveld is prachtig onderhouden,het is schoon en straalt rust uit.

 Adres :

Jl.Taman Sudirman No.4
Gajahmungkur, Semarang Bar
Kota Semarang
Jawa Tengah 50232

Bron :Oorlogsgravenstichting

Voor meer informatie :

*BIRMA SPOORLIJN

De Dodenspoorlijn (Death Railway), ook wel Birmaspoorweg of Birma-Siamspoorweg, is de bijnaam gegeven door geallieerde krijgsgevangenen in de Tweede Wereldoorlog aan de spoorlijn die zij gedwongen werden aan te leggen tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyauzayat in Myanmar (Birma). Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd 16 maanden later voltooid, ondanks berekeningen van Japanse ingenieurs dat het minimaal 5 jaar zou duren om de 415 kilometer lange en 1 meter brede spoorlijn aan te leggen. De Japanners maakten hiervoor op grote schaal gebruik van dwangarbeid.

Tijdens de aanleg stierven per dag gemiddeld 75 arbeiders, 15000 krijgsgevangenen stierven aan uitputting, ziekte en ondervoeding. Onder hen waren 7000 Britten, 4500 Australiërs, 131 Amerikanen en bijna 3000 Nederlanders. Onder de westerse krijgsgevangenen waren veel KNIL-militairen en Nederlanders uit toenmalig Nederlands-Indië. Ook stierven ongeveer 100.000 Thaise en Indonesische romoesja’s en ook Birmaanse en Maleisische dwangarbeiders bij de aanleg door het moeilijke gebied. Na de voltooiing van de spoorweg in december 1943 bestond het werk uit onderhoud en reparatie van schade door geallieerde bommenwerpers. De werkkampen lagen vaak naast vitale punten van de spoorweg, waardoor bombardementen ook veel slachtoffers en gewonden onder de dwangarbeiders veroorzaakten.

                                                                                                     Foto : Door R.D.Smith , Kachanaburi Begraafplaats

De doden, die aanvankelijk langs de spoorweg werden begraven, zijn later (her)begraven op drie erevelden: Chungkai en Kanchanaburi in Thailand en Thanbyuzayat in Birma. Deze werden aangelegd op initiatief van de Commonwealth War Graves Commission, de Britse zusterorganisatie van de Nederlandse Oorlogsgravenstichting.
De eerste trein die over de spoorlijn reed was een bordeeltrein voor Japanse officieren.

Bron : Wikipedia

Ereveld Kembang Kuning , Surabaya

Op het ereveld in Soerabaja zijn zowel burgerslachtoffers als militairen van het voormalige Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger en van de Mariniersbrigade in Nederlands-Indië begraven. Er liggen op het ereveld meer dan 5000 slachtoffers begraven.Midden op het ereveld staat het Karel Doorman-monument. Dit monument herinnert aan de slag in de Javazee op 27 februari 1942, Daarbij ging schout-bij-nacht Karel Doorman met zijn geallieerde eskader ten onder. Het betekende het einde van een heroïsche poging de Japanners de doorgang naar Java te stoppen.Van de slachtoffers die vielen bij deze slag, werd slecht een enkeling hier begraven. 915 marinemannen vonden een zeemansgraf.Hun namen staan op vijftien bronzen platen op de achterzijde van het monument.Ook wederom een prachtig ereveld.Meer foto’s kunt u zien in het menu Indonesia Surabaya , Ereveld Kembang Kuning

Adres :  Jalan Makam Kembang Kuning

Plaats : Surabaya

Ereveld Kalibanteng  , Semarang 

Ereveld Kalibanteng is een erebegraafplaats vlak bij de luchthaven van Semarang, Indonesië.Het ereveld telt 3100 oorlogsslachtoffers en militairen. Het overgrote deel van de mensen zijn vrouwen en kinderen uit de Japanse concentratiekampen Ambarawa VI en Ambarawa VII in Ambarawa, Kamp 100 en Kamp 11 bij Banjoebiroe en Semarang.