Enige tijd geleden werd Stichting Indische Documenten benaderd door Yvonne van Gennep waarin zij schreef dat zij in het bezit was van heel veel foto’s en documenten betreffende een thee ondernemingen in Bandung. Na over en weer te hebben geschreven toog SID met al hun materiaal naar Den Haag waar Yvonne woont. Hier werd SID zoals altijd als we na de mensen toe gaan hartelijk ontvangen , door Yvonne en haar 2 mooie honden.

Alle spullen waren inmiddels op de eettafel gelegd welke helemaal bedekt was.

De opa van mijn man Robert heetteWillem Bouwens , zoon van Ivo Bouwens vertrok vanuit Ijzerdijke  ongeveer in 1910 naar Nederlands-Indië waar hij aan een nieuw avontuur ging beginnen , hij werd de stichter van drie thee plantages : Sambawa , Nagasari en Broedjoel .

 

Willem Bouwens

 

Willem trouwde met de handschoen* met Antoinette Hondius van Herwerden ook wel genoemd Annie.
De onderneming lag ver van de bewoonde wereld en Annie had weinig contact met de bewoonde wereld , zij was de enige blanke vrouw in de hele omgeving en sprak de taal ook niet , de enige met wie zij kon praten was met haar man , Willem.
Het transport van de onderneming na de bewoonde wereld ging per draagstoel of per karretje wat een hele dag in beslag nam.

• Met de handschoen trouwen ;
• Trouwen met de handschoen is een huwelijkssluiting waarbij een van de partners niet aanwezig kan zijn en
wordt vervangen door een gevolmachtigde.

SAMBAWA

BROEDJOEL 1929

 

THEE PLUKKEN 

 

WATERLEIDING AANLEGGEN

Jagen
deed Willem graag en werd hij vergezeld door zijn vrouw , kinderen en eventuele gasten.

 

Samen kregen ze in Nederlands-Indië drie kinderen waaronder IVO , hij was geboren op 3 augustus 1917 te Tasikmalaya te Java , hun eerstgeborene.
Maddy Bouwens werd als tweede kind geboren in 1918 in Tasikmalaya.
Netty was de laatstgeborene in 1927 in Bandoeng.
Ivo was gehandicapt en huilde veel , men gaf toen der tijd nog geen hielprik * waarmee ze ernstige ziektes kunnen ontdekken en werd zijn handicap pas op latere leeftijd ontdekt. Ivo werd op 7-jarige leeftijd achtergelaten in Heimerstein te Rhenen op aanraden van de arts toen beide ouders met verlof naar Nederland gingen . Aangezien hun een paar keer na Nederland zijn gegaan met een schip zijn hier de nog overgebleven foto’s van.

• https://mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/14711-de-hielprik-screening-op-ernstige-ziekten.html

AAN BOORD

Moeder Netty kon de spanningen niet meer aan en schreef veel van zich af.

 

Het schriftje van Netty

In Heimerstein werd IVO mishandeld , hij is daar weggehaald en elders geplaatst.

Uit de brieven van Maddy Visser- Bouwers ;
Ik ben een jaar jonger dan IVO en mijn leven heb ik in dienst gesteld om het IVO na zijn zin te maken en hem bij te staan , mijn jongste zusje Nelly heeft een totaal andere band met hem , zij schelen 10 jaar.Mijn ouders kwamen om een paar jaar terug na Nederland voor verlof en bezochten zij IVO, tijdens dit verlof hebben ze IVO laten onderzoeken in het Academische Ziekenhuis te Utrecht en daar kwam men er uiteindelijk achter dat hij een beschadiging had aan zijn kleine hersenen.
In 1939 ben ik na mijn opleiding terug gegaan naar Nederlands-Indië en weer was IVO alleen.
De oorlog brak uit en Heimerstein werd geëvacueerd , immers het lag in de vuurlinie van de Duitsers op de Grebbeberg, ze werden ondergebracht in Blaricum waar volgens IVO iedereen ziek werd en doodging behalve hij.
De oorlog was voorbij ,Willem Bouwens was op de onderneming gestorven in 1940 en ook daar begraven , Sambawa Puncak ( zie foto’s )

 

 

Mijn moeder, zusje en ik hadden in het kamp gezeten , zij waren immers van Bandung naar Kamp Makassar gedeporteerd en werden zij ook hiervan gerepatrieerd , ( ID Bewijzen voor Nederlandse Gerepatrieerden en Japanse Identiteitsbewijs )  en zagen toen eindelijk IVO terug die ook sporen van de oorlog vertoonde. Toen we allemaal samen waren merkte mijn moeder dat IVO niet gelukkig was en zij wilde hem dichter bij haar hebben , diverse mogelijkheden waren besproken maar niets was aanvaardbaar tot dat mijn moeder een gesprek had met de familie Schenken( deze naam komt vaker voor in haar brieven ) die ze uit Nederlands-Indië kende.
Ze kwamen in contact met een ene mevr. Gevers ( Yvonne en haar man Robert hebben deze vrouw nog ontmoet) zij had een antroposofisch wooncentrum genaamd ,, Bronlaak ,, in Noord-Brabant waar de mensen in de tuinen gingen werken , het verbouwen van eigen groenten was één van de werkzaamheden, IVO was hier gelukkig tot dat hij hier stierf in 2005 op zeer oude leeftijd .IVO functioneerde als 8-9 jarige en kreeg op zijn verjaardag potloden want hij tekende zo graag.

Yvonne haar schoonmoeder overleed op 04 mei 2000 in Veere en tijdens het opruimen vonden ze een doosje die in een leren koffertje zat , in dit koffertje zat een schat aan foto’s , documenten een woordenboek en een kerstboekje , verbaasd ook dat er spullen uit de Japanse KAMPEN nog steeds bewaard waren gebleven die zo uniek zijn.

In de koffer zaten diverse met zorgvuldige bewaarde goederen.

 

Dit zat en zit er allemaal in het doosje.

 

In de groene portefeuille was papiergeld aanwezig en nog helemaal intact.

 

 

 

Diverse foto’s die zich afspeelden rondom de theeplantage Sambawa

 

 

 

Netty heeft nooit met haar kinderen gesproken over Nederlands-Indië ,ook hier zweeg zij over.