Soms blik ik terug in de tijd
en dan zijn er dingen over mijn Indische Pa die mij niet verblijdt
Ik zie mijn oude Indische Pa aan de keukentafel zitten
en altijd op Nederlands Indie de Nederlandse regering vitten
Ik ga dan als kind bij hem staan
en fluister zacht Sudah Pa laat het gaan
Maar dat enorme Indisch Verdriet
en de mensen om hen heen niemand die het ziet
Hij klopt op zijn borst en zegt het hele leven is incaseren
en wij uit Nederlands Indie konden die problemen niet weren
Vaak ontberende dingen hebben mee gemaakt
dat je hart en gevoel intens raakt
En dan een regering die hun in de kou hebben laten staan
Zonder hulp vertrekken naar hun nieuw bestaan
En toen ze hier op Nederlandse bodem waren
werden ze weg gekeken en iedereen stond ze na te staren
In kampen (pensions) kwamen ze terecht
en weer kwamen ze met de regering in gevecht
een groot deel van hun inkomen moesten ze afstaan
weer niet genoeg over om te bouwen voor een nieuw bestaan
Ik keek als kind hem alleen maar aan
en weer fluisterde ik Sudah Pa laat het het gaan
En zo bleef het gesprek maar gaan
tot hij naar korte tijd zijn frustraties liet gaan
dat is het leven
wat zij aan mijn Oude Indische vader hebben gegeven
Hard geworden door al die beleveningen in het leven
dat eigenlijk aan niemand had mogen worden gegeven
En zo zijn al onze Oude ouders met dit Indisch Verdriet om gegaan
door frustraties zwijgend door het leven gegaan
Mijn vader wilde alleen zijn verhaal kwijt
en van het altijd maar zwijgen had hij enorme spijt
Maar wie luistert nog naar een oude Indische man
zijn hart ging voor Nederlands Indie in vuur en vlam
Daarom laat ik deze pagina’s in het leven van mij Oude Indische vader open
en nu maar hopen
dat wij hun verhalen koesteren en doorgeven
opdat zij niet voor niets stilzwijgend hun leven voor ons hebben gegeven
Laten wij dit boek nooit vergeten
dat wil ik namens de oude Indische man aan jullie laten weten
Voor altijd in mijn hart Lieve Pa xx
Linda Uyleman