Pa van der Steur

Tijdens het archiveren van alle documenten , informatie , foto’s en nog veel meer welke SID heeft gekregen uit de erfenis van Dhr.Koster …RIP… kwam SID een unieke foto tegen van Pa van der Steur op 76-jarige leeftijd met een aantal van zijn “kinderen”.
Op de achterkant waren de namen geschreven van de kinderen.

De namen die op de achterkant geschreven staan voor zover SID het heeft kunnen ontcijferen :

Misschien ( her )kent u één van de kinderen of namen ?
Maar wie was Pa van der Steur eigenlijk? De meeste Indo’s kennen zijn naam maar wat en hoe is vaak niet bekend?
SID is op onderzoek gegaan en we schrijven hier dan ook zijn geschiedenis.

PA VAN DER STEUR

Johannes van der Steur vertrok op 10 september 1892, 27 jaar oud, met de oude stoomboot “Conrad” naar Nederlands-Indië – precies 8 dagen nadat hij als zendeling in de kerk aan de Parklaan Haarlem was ingewijd. Hij ging op weg naar de kolonialen, omdat hij wist dat brieven alleen niet genoeg voor hen waren (omdat ze er maanden over deden om daar te komen), maar dat ze een vriend in het Oosten nodig hadden.

Zijn eerste werk was het zorgen voor een eenvoudig soldatenhuis in Magelang, een ongekende luxe. Er waren vijf bataljons soldaten, een school en depotbataljon van vier bedrijven hier gevestigd. Hij deed dit helemaal alleen en zonder sociale zekerheid of geld. Het was een eenvoudig bamboehuis, maar de soldaten kwamen graag daarheen.

In 1893 – Johannes was 28 jaar oud – kwam een ​​dronken koloniaal naar hem toe in het huis en vertelde hem dat een sergeant was overleden en dat hij een inheemse vrouw met vier kinderen achterliet. Als hij echt die “verdomde” vrome was, moest hij het laten zien. Waarop Johannes antwoordde: “Word nuchter en breng mij daarheen.”

De vrouw en haar kinderen werden de volgende dag naar het bamboehuis gebracht. Het had een sneeuwbaleffect: binnen twee maanden waren er 14 van deze weeskinderen. Daarnaast kwamen de soldaten graag helpen met de klusjes rondom het huis. Op een dag vroeg een van de kinderen wat ze hun pleegvader moesten noemen. “Je moet zelf beslissen.”, Antwoordde Johannes, en de jongen antwoordde: “We zullen je Pa noemen, want dan hebben we weer een vader.” Dus hij werd Pa van der Steur, tot nu toe, vele jaren na zijn dood.

De meisjesspeelplaats te Magelang*

Voor Pa’s kinderen moet dit een wonder zijn geweest: een blanke heer, die niet in een rijtuig voorbijreed en die geen dronken soldaat was. Maar een blanke man die een echte vader was en met wie ze samen aan tafel zaten, met wie ze in hun eigen ‘vreemde’ taal konden praten, die ze kleren en schoenen gaf, en hen leerde lezen en schrijven. Het waren geen mensen meer uit de kampung, ze hadden echt een echte Pa. Dit is ook de reden dat veel voormalige Steurs (kinderen van het weeshuis) hun hele leven dankbaar blijven; door Pa kregen ze de kans om PERSON te zijn.

Tegen 1903 had Pa 350 kinderen om voor te zorgen. Hij werd echter ziek en moest naar Nederland vertrekken. Het was zijn enige verlof in 55 jaar. Hij gebruikte zijn hele vakantietijd om belangstelling voor zijn kinderen te wekken, en hij probeerde zo snel mogelijk het geld te krijgen dat hij nodig had. Koningin-moeder Emma, ​​bekend om haar sociale mededogen, mocht Pa anderhalf uur met haar praten. Hij voelde zich beter en ging daarheen. Hij kreeg geld van de koningin en haar mensen: 20.000 gulden! Voordat zijn ziekteverlof voorbij was, ging Pa terug naar Java. Hij kon een oude politiebarak kopen voor soldaten voor een milde prijs, inclusief een groot gebied. Hij noemde zijn huis “Orange-Nassau Foundation”.

In 1907 trouwde hij met Anna Maria Zwager. Het was een proxy-huwelijk. Misschien was zijn huwelijksaanzoek het mooiste uit de geschiedenis, “Anne, wil je de moeder van mijn kinderen zijn?”. Op deze manier deed Ma van der Steur haar intrede in het huis. Ze had de leiding over de divisie van de meisjes. Tot haar dood op 30 april 1936 was ze, door haar liefdevolle zorg en onzelfzuchtige arbeid, een grote zegen voor velen, zelfs voor Pa.

**

Pa van der Steur heeft zijn hele leven ingezet voor de opvoeding van zijn kinderen – hij heeft in totaal meer dan 7.000 verlaten en verweesde kinderen opgeleid tot nuttige leden van de samenleving. Zijn invloed op de kinderen, die hij had gevoed en grootgebracht als zijn eigen vlees en bloed, was vrij groot. Voor hen zou hij altijd “Pa” zijn – hun vader. Voor deze duizenden kinderen betekende zijn werk een keerpunt in hun leven.

Op 15 februari 1944 werd Pa geïnterneerd door de Japanners. Zelfs tijdens zijn interneringsjaren was Pa een zegen voor velen. Hij overleefde het gevangenkamp en werd toen naar huis gebracht door de Steurs, thuis in Magelang. Hij stierf daar op 16 september 1945, op 80-jarige leeftijd, onder zijn leerlingen.

De badplaats voor jongens van het tehuis te Magelang*

“Ga je door met mijn werk als ik er niet meer ben? God zal je altijd helpen. Je moet je mijn werk herinneren, niet mijn naam en persoon, “waren zijn laatste woorden.

In de turbulente periode die daarna naar Indonesië kwam, besloot de voormalige Steur, die de leiding had overgenomen, dat het veiliger was om het weeshuis van Magelang naar Batavia (nu Jakarta) te verhuizen. In de eerste jaren van de onafhankelijkheid van Indonesië deed het huis het niet goed. De naam werd veranderd in “Yayasan Pa van der Steur.” In maart 1957 nam Bram Bernard (zelf een voormalige Steur) de regie over de Yayasan (definitie: stichting). Met Pa’s verlangen in gedachten: “Herinner me mijn naam niet, maar mijn werk”, vervolgde Bram het werk samen met zijn vrouw Tine (ook een leerling van het weeshuis) – vaak onder grote druk en onder moeilijke omstandigheden.

In 1970 werd het plan om het werk van Pa uit te breiden gevormd. In 1973 werd het ‘denken’ omgezet in actie door het kopen van een stuk land met een totaal van 2 hectare in Pondok Gede (nu Pondok Melati), ongeveer 15 km ten oosten van Jakarta. Ze bleven het bouwprogramma stap voor stap, de volgende jaren, realiseren. The Boys Home is gemaakt, gevolgd door de keuken, het huis van het meisje en de scholen.

Het werk van Pa van der Steur is niet geëindigd met zijn overlijden. Het werk is als een feniks uit zijn as herrezen … Johannes van der Steur is overleden, maar zijn werk – gebouwd vanuit liefdadigheid – wordt nog steeds voortgezet!

Bron     : pavandersteur.org

Foto’s*  : Tropenmuseum

Foto ** : Foto-Imexbo

Eind 2017 ging Gerda Becking op zoek naar het verleden van haar moeder, Oma en rest van de familie.
De straat heet nu Jalan Kartini waar het kindertehuis is. Wel Temanggung
In Magelang is Gerda alleen in haar moeders kampong geweest waar ze was na het kamp en tijdens de Bersiap.
Het tehuis Temanggung is er voor mensen met een beperking, maar haar moeder vertelde haar dat dat altijd al zo was geweest.
De oma van Gerda heeft daar gewerkt en is daar na de oorlog heen gebracht…door haar moeder in een kinderwagen.
Daar is haar oma ook overleden en naast het kindertehuis begraven.
Hieronder treft u foto’s aan die Gerda gemaakt heeft bij het kindertehuis.

Opgestuurd door Harry van Lonkhuizen.
De video is gemaakt door Stichting Bond van Oud Steurtjes ism Kota Toea Magelang