Van Mary Leurs verscheen onlangs het boek ,, Nevel,, over de padi-velden.
De Leusdense beschrijft hierin haar gelukkige jeugd in Nederlands-Indië,
maar ook de tijd van de Japanse bezetting en terugkeer naar Nederland. Volgens Leurs moest dit boek er komen.
,,Omdat menigeen weinig of geen kennis heeft wat er zich destijds heeft afgespeeld in Nederlands-Indië.
Het is een geschiedenis die niet verzwegen mag worden.”
Ik heb mijn levensverhaal zonder wrok opschreven. Enige kwaadheid is mij vreemd. In 1996, vijftig jaar
na mijn vertrek uit Nederlands-Indië, was ik weer terug in mijn geboorteland.
Och, wat heb ik er toen van genoten, ik werd er met open armen ontvangen.”
In het voorwoord schrijft Leurs,wiens wieg in Surabaya stond, onder meer:
,,Hoewel mijn vel blank is en mijn voorkomen Europees is mijn hart Indisch en zal dat altijd blijven.”
Leurs groeide op als dochter van een adellijke Indische moeder en een Nederlandse vader die hoofdboekhouder was op een suikeronderneming.
Ruim een half jaar geleden vertelde ze in deze krant flarden van haar jeugd in Nederlands-Indië.
Mary Leurs
Bij het afscheid destijds repte Leurs over een manuscript dat ze twintig jaar geleden had geschreven en
ooit nog eens in boekvorm wilde uitgeven. Ze heeft woord gehouden. ,,Met behulp van sponsors en eigen spaargeld.”Leurs draagt het boek op aan haar dochter Jeannine
die haar altijd vroeg om te vertellen wat ze in Indonesië had meegemaakt.
Maar Leurs gaf er geen gehoor aan.
Ze schrijft: ,,Hoewel mijn jeugd daar in dat mooie Indië van de jaren dertig verrukkelijk is geweest,
zijn verschillende delen van mijn jonge jaren keurig vergrendeld geweest achter hermetisch gesloten deuren.
Dat zijn vooral de jaren na mijn dertiende, de jaren van de Japanse bezetting. Het heeft lang geduurd eer ik de sleutel vond om die deuren te openen.”
Bron : Leusden Krant