Semarang is een koloniale stad met een geweldig interessant verleden..
Opgericht in de 17e eeuw, Kota Lama Semarang is het best
bewaarde koloniale stad met een opmerkelijke getuigenis van belangrijke historische fases van
de menselijke beschaving zowel economische, politieke en sociale , in Zuid-Oost-Azië en de wereld.
Hoewel het vandaag de dag een uitgestrekte metropool van 1,2 miljoen inwoners is, is het oude centrum nog
steeds daar met een groep gebouwen met verschillende bouwstijlen uit middeleeuws, barok en moderne stijl.
Het is een uniek landschap dat een ontwikkeling toont van een versterkte stad die uitgroeide tot een
internationale en kosmopolitische havenstad. Het is zeer zeker de moeite waard om
Kota Lama Semarang te behouden, helaas verkeren delen van de oude stad van Semarang in slechte staat ,
door bodem daling van jaarlijks 7 cm, de neerslag en hoog hoog wateren,de
herhaaldelijke overstromingen van de stadsdelen vormen een groot probleem, genaamd ROB
Het begint vanaf de oprichting van V.O.C. fort, dat grenst aan de Semarang rivieroever.
Het fort heeft vijf bastions, dus het is ook wel bekend als De Vijfhoek.
Nadat de versterkte muur werd afgebroken in 1824, groeide deze kant op als een moderne handelsstad.
De industriële revolutie werd ook een trigger om de ontwikkeling van de regio te versnellen.
Gelijktijdig met de opening van het investeringsprogramma voor buitenlandse particuliere bedrijven,
werd dit gebied van de voormalige fort vol met handelstransacties ook wel laad en loswerkzaamheden genoemd.
Deze kant werd gedomineerd door kantoorgebouwen, magazijnen, winkels, banken en buitenlandse consulaten.
Uit de geschiedenis kan men concluderen dat de oude stad van dit gebied
van Semarang Kota Lama een belangrijke rol in de vroege fase van de oprichting is geweest van de stad Semarang.
Klein Nederland’ is een van de bijnamen van het oude koloniale stadscentrum van Semarang,
dat nu Kota Lama (Outstadt) wordt genoemd.
Meer dan honderd van de in totaal 245 gebouwen in het koloniale centrum zijn op een monumentenlijst
gezet en mogen niet zonder toestemming veranderd worden.
Volgens burgemeester Tavip Supriyanto is het oude centrum een van de toeristische attracties
van de hoofdstad van Centraal Java geworden, zo meldt de krant The Jakarta Post.
Hoewel er nog vrij veel oude monumentale gebouwen staan, is de bouwkundige staat vaak miserabel.
Gelukkig is er besloten om de stad te renoveren , men ziet een de oude stad herrijzen en dat waant
ons weer terug in de tijd , de tijd van mijn vader.
Bron : Unesco , NL Dagblad
Lawang sewu , het gebouw met de duizend deuren.
Het gebouw van de Nederlands-Indische Spoorweg Maatschappij werd ontworpen door de architect C. Citroen van de firma J.F. Klinkhamer en B.J. Ouëndag.
De bouw begon in 1904 met gebouw A, dit was gereed in 1907 , de voltooiing van de rest van het gebouwencomplex volgde in 1919.
Het gebouw huisvestte de administratie van de Nederlands-Indische Spoorweg Maatschappij ,toen de Nederlands-Indische Spoorwegmaatschappij in augustus 1913 zijn
gouden feest vierde was het gebouw schitterend verlicht. Na de verovering en de daarop volgende Japanse bezetting door het Japanse leger van Nederlands-Indië
werd het gebouw gebruikt door Japanse troepen. De kelder van gebouw werd ingericht als een gevangenis, waar verschillende Nederlanders werden geëxecuteerd.
Tijdens de slag bij Semarang, in oktober 1945, toen Semarang werd heroverd, werd de tunnel door de Nederlandse troepen gebruikt om in de stad te komen.
Tijdens de gevechten kwamen veel Indonesische strijders maar ook vijf spoorwegemployées om.
Hun lichamen werden gedumpt in de rivier die door Semarang stroomde waardoor de rivier rood kleurde ,men noemt de brug dan ook ,,De Rode Brug ,,
De brug is gerestaureerd en heeft niet meer dezelfde aangezicht,de brug is verbreed en de kleuren zijn veranderd.
Quote …Mijn vader kon deze brug niet passeren wanneer hij van of naar het vliegveld moest , vaak stroomde de tranen over zijn wangen , hij had het allemaal gezien en altijd deed hij een gebed voor allen die hier waren omgekomen.Hij was pas 12 jaar maar kon het zich als de dag herinneren , dit beeld stond op zijn netvlies gedrukt.
Nadat Indonesië onafhankelijk was geworden werd het gebouw gebruikt door het Indonesische leger en nog later door de PT Kereta Api, de Indonesische spoorwegmaatschappij.
In 2009 bleek dat het gebouwencomplex in een deplorabele staat verkeerde.
Een journalist, Simon Marcus Gower, beschreef het in The Jakarta Post als donker en duidelijk ziek.
De eens zo witte muren waren vuil geworden, zwart door schimmels en verwaarlozing.
Zij waren gebarsten, het behang was lang geleden al vergaan en de rode stenen eronder waren
zichtbaar geworden. Schimmels en onkruid hadden het gebouw overgenomen en muizen en ratten waren
nu de belangrijkste inwoners. Niet lang na deze treurige beschrijving werden er renovaties aan
het gebouwencomplex verricht met als doel het voor toeristen aantrekkelijk te maken.
De gouverneur van Centraal-Java, Bibit Waluyo, zond een groot aantal soldaten om te helpen met
de verbouw aan het exterieur maar lokale bewoners waren teleurgesteld en zeiden dat het gebouw
zijn oorspronkelijkheid had verloren. Op 5 juli 2011 werd het gebouwencomplex geopend
door Ani Yudhoyono maar toen was nog slechts gebouw B toegankelijk voor toeristen.
Ten tijden van het maken van deze foto’s waren ze nog volop bezig met de restauratie.
Gereja Katedral Perawan Maria Ratu Rosario Suci ( Nederlands : De kathedraal van de Maagd Maria, Koningin van de Heilige Rozenkrans )
Is een rooms-katholieke kathedraal en waar de zetel is van het aartsbisdom Semarang.
Gebouwd in 1927 op Randusari, Semarang, werd het een parochiekerk in 1930 en een kathedraal in 1940,
toen Albertus Soegijapranata de eerste apostolische vicaris ( de plaatsvervanger van een bisschop of pastoor) werd gemaakt van Semarang .
De kathedraal is gelegen in de buurt van Tugu Muda, in Randusari, Semarang. De Tugu Muda, een cultureel goed van Indonesië.
Het kathedraal complex omvat de kathedraal ,een vergaderzaal, en een school. In 2012 werd het een officiële residentie en tevens het kantoor van de bisschop .
Het bevat een kapel, archief, secretariaat, een tuin, en voor algemene doeleinden kamer, evenals zes kamers met woonruimte.
De kathedraal is gebouwd op een stenen fundering, met een grote, kolomvrije gemeente hal binnen.
De daken en bogen hebben borstweringen, en de deuren op het rechthoekig gebouw gezicht noorden,
westen en zuiden , de gevel is in het westen.
De grond waarop de kathedraal stond behoorde tot de gezondheid afdeling van de stad,
maar werd gekocht door de Katholieke Kerk in 1926 ,tot de oprichting van een nieuwe kerk te voorzien in
de toename van het aantal katholieken in het gebied. De bestaande kerken in Gedangan en Candi waren te ver gelegen.
De kathedraal werd officieel geopend in 1927.
In 1930 werd de kathedraal geschikt gemaakt als een parochiekerk, onder J. Hoebrecht.
In 1935 werd het oude gebouw gesloopt en vervangen door een ontwerp van J. Th. van Oyen.
Het werd gebouwd door de aannemer Kleiverde. De kerk werd verder uitgebreid in 1937, en het land werden afgezet.
In 1940, toen het apostolisch vicariaat van Batavia in tweeën werd gesplitst, met Albertus Soegijapranata
als apostolisch vicaris.
In het begin van 1942, toen de Japanse keizerrijk Nederlands-Indië bezette, dwongen de Japanse
troepen in Semarang ,Soegijapranata, de dominee, de kerk aan hun te geven.
Hij weigerde om dit mogelijk te maken, de Japanners konden alleen de kerk krijgen als ze als eerste zijn hoofd
zouden afkappen en hem leidde naar nabijgelegen bioscopen plaats
De Japanners hebben Soegijapranata bespaard zodat hij de kathedraal en zijn hoofd te kon behouden.
In Indonesië werd de onafhankelijkheid uitgeroepen in augustus 1945, en de kathedraal werd nog steeds op dat moment
gebruikt door Soegijapranata tot 18 januari 1947. De onrust wordt veroorzaakt door de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog
en Soegijapranata’s wens om de nieuwe Indonesische republiek te steunen leidde hem naar de stoel van de vicariaat
en hij werd verplaatst naar St Jozef Church in Bintaran.Na de Nederlandse erkende de onafhankelijkheid van
Indonesië in 1949, kwam Soegijapranata terug naar Semarang en hield hij zijn zetel daar tot zijn dood.
Justinus Darmojuwono, die pastoor cum vicaris-generaal in de kathedraal was geweest sinds 1962 was ,
werd gewijd tot bisschop na de dood van Soegijapranata’s.
Met ingang van 2012, is de huidige bisschop Johannes Pujasumarta.
In juni 2012 werd een officiële residentie en het kantoor van de bisschop gebouwd,
gefinancierd door het bisdom van de katholieken.
