Met verwijzing naar het Brabants Dagblad-Magazine, zaterdag 10 augustus 2019.
(tekst van journalist Johan Nebbeling)
SOEDAH,
laat maar….
70 Jaar nadat Nederlands-Indië verderging als onafhankelijk Indonesië, staat de
Indische cultuur in Nederland op het punt van verdwijnen.
Echter, mijn verhaal, mijn beleving:
DE TOEKOMST VAN HET INDO ZIJN.
Zoals alle rivieren, beekjes, watervallen, regendruppels hun einddoel vinden in een meer,
zee of oceaan, zal de vermenging van Indische Nederlanders in ons land aan de Noordzee
het resultaat worden van verscheidenheid in een palet van zachte getinte kleuren.
De identiteit van ons zonnebruin en karakter zal van betekenis blijven in tegenstelling tot al
de wateren van rivieren die geen enkel invloed hebben op de grote plassen. Onze nazaten
behouden het getinte in alle facetten waarbij kleur, geur, trots en smaak het oosterse in ons
doet voortleven.
Met recht ben ik trots op onze Nederlandse geschiedenis, op mijn Nederlandse vader en
Indonesische moeder, waarin destijds de Gordel van Smaragd als kroonjuweel van ons koninkrijk
zijn sporen voor altijd zal doen voortleven.
Lambert Duys,
Geboren in het voormalig Nederlands -Indië.