Hallo luitjes, 12 april was er in Lexmond een reunie..van Nieuw-Guinea scholieren..
Ruim 300 bezoekers..
Jobbe en Ronald
In de periode 1970-1976 hadden ze de status van NLRockstars.Heb ze 2 x zien optreden, Stadschouwburg Utrecht en Pinkpop 1973.
Ronald heeft nog saxofoon meegespeeld bij de presentatie v/d 1 elpee van Massada
,bij de presentatie v/d 1 elpee van Massada , Hilversum april 1978
1973 Alquin
Ronald Ottenhof achteraan.
Jobbe Tarenskeen met bril 2e van rechts
Repertoire: eigen composities met meer diepgang in de tekst.
Mijn favoriete song van hun:” Wheelchair Groupie”
Groetjes Roy.
Alquin nu
De aanname dat een rockcarrière ophoudt nadat de artiest de dertig is gepasseerd, wordt met succes ontkracht door Alquin. In de jaren ’70 wisten ze in sneltreinvaart de top te bereiken. Na een optreden op Pinkpop werd hun succes bezegeld toen het muziektijdschrift Oor in 1973 hun plaat uitriep tot de beste van dat decennium. In 1976 hielden de Delftse rockers het voor gezien, maar sinds 2003 weten ze menig podium weer onveilig te maken met hun muziek die als vanouds klinkt, maar dan in een nieuw jasje. Onlangs is het tweede album sinds de herstart verschenen: Sailors&Sinners. Reden genoeg dus voor een bezoekje met verhalen uit de oude doos. Gitarist Ferdinand Bakker en zanger Michel van Dijk ontvingen ons in hun eigen studio in Amsterdam.
Jullie zijn vroeger snel groot geworden!
“Dat komt waarschijnlijk omdat we eigen nummers maakten. En nog steeds trouwens. Een hit maken van een cover is snel en gemakkelijk, maar voor het lange termijn succes moet je wel eigen muziek maken.”
Wat veroorzaakte uiteindelijk de breuk?
“Onze ambities waren groot en onze prestaties kenden een stijgende lijn. We stonden al met onze koffers gepakt om naar Amerika te vertrekken, omdat we daar een nieuw platencontract hadden gekregen. Uiteindelijk werd het last minute gecancelled, waardoor we onze motivatie in een klap verloren. In plaats van een stijgende lijn, zakten we af naar een constant niveau. Als je dan niet meer op één lijn zit qua ambities, dan kun je beter stoppen. Toen was dat de juiste beslissing.”
Is het niet vervelend steeds met het verleden geconfronteerd te worden?
“Nee hoor. We hadden toen gewoon veel mazzel. Er was niet veel andere muziek op dat niveau en als je dan een beetje verrassend bent, dan ben je snel binnen. Maar je kan niet eeuwig klassiekers blijven maken. Je moet wel wisselen en vernieuwen.De eerste nummers worden vaak het best onthouden. Het is een perceptie dat je als band opnieuw ontdekt kan worden. Het lijkt immers al op iets.
Vinden jullie het erg om als oude mannen gezien te worden?
“Nee, dat geeft niet. Bovendien doet leeftijd er tegenwoordig niet meer toe, dat aspect is weggevallen. Vroeger dacht men dat bij 30 jaar het leven als rockster op was. Maar dat is niet zo. Je kijkt wel nostalgisch terug van ’toen heb ik mijn vrouw ontmoet’, maar muziek maken kunnen we nog steeds.”
Zouden jullie graag bovenin de hitlijsten komen te staan?
“We spelen niet om een plek in de hitlijsten, maar om het respect en de erkenning.”Michel: “We zijn best arrogant, want singles vinden we een beetje te min. Een hit is niet voldoende, we willen dat de LP een hit wordt.”
De leeftijd van jullie aanhang is over het algemeen ’ouder‘. Willen jullie ook jonge fans aantrekken.
“Ja, meer jongeren zou erg leuk zijn. Maar we houden er geen rekening mee. Dat zou ook niet nodig zijn, want de muziek is ook van nu.”Ferdinand: “Toen ik mijn dochter onze nieuwste cd liet horen, zonder te zeggen dat hij van ons was, vond ze het net U2, maar dan met iets meer soul. Dat is toch een compliment.”
Hoe lang hebben jullie gedaan over Sailors and Sinners?
“In maart zijn we begonnen met de proefopnames voor de cd. Hij is in september uitgekomen, dus… ongeveer een half jaar. Maar daar moet je natuurlijk de tijd van schrijven en repeteren nog bij tellen. Dit keer deden we het erg rustig aan, waardoor het ons 2 jaar kostte. Maar dan hebben we ook echt een goede plaat!”
Vertel eens iets meer over hoe een nummer eigenlijk tot stand komt.
“Vaak komt iemand met een begin dat dan door de rest van de band aangevuld wordt tot een compleet liedje. Iedereen vult het op zijn eigen manier aan.”Ferdinand: “Job is filosofischer, Michel is direct en ik ben meer van het verhaal. Dat is een mooie mix als we samenwerken.Zo hadden we voor ’the mission‘ eigenlijk drie verhalen die perfect ineen pasten. Het was Jobs idee om dat aan de luisteraar duidelijk te maken door dat in het tekstboekje erbij te zetten.”Michel: “Geniaal idee! Soms is een liedje trouwens al praktisch af, zoals met ’Alison‘. Dit was een liedje over puurheid. Pure liefde.”Ferdinand: “Totdat Michel na twee maanden vond dat het nummer toch iets pittiger moest worden, met meer diepgang. Dus toen hebben we er gewoon een psychopaat van gemaakt. Het liedje heeft nog dezelfde onschuld, maar is nu met meer diepgang.”
Vroeger maakten jullie voornamelijk lange nummers. Later zijn ze wat korter geworden. Wat vinden jullie tegenwoordig leuker om te doen, de korte of lange nummers?
“Eigenlijk vinden we ze allemaal even leuk. Een nummer is gewoon af wanneer het af is. Of dat nu in vier minuten is of in twintig, dat maakt dan niet zo gek veel uit.”
Als jullie optreden hebben jullie er duidelijk erg veel plezier in. Het lijkt soms of het publiek er toevallig bij is.
“We hebben altijd erg snel een sterke band met ons publiek. Dit zorgt ervoor dat we er altijd veel lol in hebben, anders kun je dat ook niet uitstralen.”Michel: “We lijken nog net zo jong als vroeger, maar dan iets meer versleten.”
In iedere band is wel een rolverdeling. Is die bij jullie nog steeds hetzelfde als 30 jaar geleden?
Ferdinand: “Haha, ja dat is zeker niet veranderd.” Michel: “Zowel vroeger als nu zijn Job en ik de grappenmakers. Ferdinand en Ronald zijn lekker serieus en Walter is gewoon een hartstikke goede vent!”Ferdinand: “De grappen zijn met de tijd veranderd, maar de humor is er nog steeds.”
Lees ook de reportage van het optreden van Alquin in Theater de Kom in Nieuwegein.
Foto’s van de reünie